wiewiórka i bóbr (bajka)

wiewiórka i bóbr

Nad leśną rzeką mieszkają zgodnie

stary Bóbr (doktor) po prawej stronie,

wiewiórka ruda na drugim brzegu,

w drzewie rosnącym przy dwóch dróg zbiegu.

Pani wiewiórce (ma dwoje dzieci)

z głowy bez przerwy coś uleci.

Coś chciała zrobić. Co? Poleciało;

w dzień pracy dużo, a czasu mało.

Gdy kaszkę dzieciom swym gotowała

znów przypaliła, bo zapomniała.

Wciąż tylko biega w tę i z powrotem

z drzewa na ziemię, zalana potem.

Dziś tort wypieka dla swoich gości,

lecz nie ma jajek, więc cała w złości

pędzi do sklepu. W połowie drogi

nie wie już po co, a bolą nogi.

Chce wziąć orzechy – gdzieś je schowała,

lecz gdzie? O rety! Już zapomniała

i nie ma nasion zebranych w lesie!

Też je posiała, a miała przecież!

Tort to specjalny – urodzinowy!

Ile lat kończy? Uciekło z głowy!

Liczy i liczy – przecież wiedziała

całkiem niedawno, gdy była mała.

W końcu wybrała się do doktora.

Przejęta mówi: och, jestem chora.

A co dolega? Doktor ją pyta.

Oj, nie pamiętam, stąd ta wizyta.

Wzrokiem poważnym pan bóbr ją bada.

Pomyślał chwilę i tak powiada:

przecież wiadomym jest  moja droga –

co wyjdzie z głowy, poczujesz w nogach.

Ma rada prosta: by ulżyć głowie

notes z ołówkiem miej wciąż przy sobie.

Pan notes zawsze wszystko pamięta.

Przy nim zakończy się ta udręka.

2013-07-21

Copyright by Ewa Krzywka  ©